Tenute SalvaTerra werd opgericht in Cengia, een gehucht in San Pietro in Cariano in het hart van de regio Valpolicella Classica en omvat 600ha wijngaarden, uitgestrekt van het Gardameer tot de Colli Eugani. Het is gelegen in Villa Giona, een van de mooiste residenties van Veneto uit de late 15e eeuw, omgeven door cipressen, olijfbomen, oude stenen muren en wijngaarden.
In het logo van SalvaTerra komen drie elementen van dit gebied terug: aarde, steen en ijzer.
De aarde, met mergel eronder, bevordert een constante en natuurlijke irrigatie van de meest prestigieuze wijngaarden.
De steen van Prun, waarmee de Romeinen de arena van Verona bouwden.
Het ijzer staat voor vakmanschap en de vaardigheden van de vele ambachtslieden die het tegenwoordig nog bewerken. IJzer is ook het handelsmerk van Tenute SalvaTerra, een merk wat zijn oorsprong vond in Noorwegen, waar 'brander' in de achttiende eeuw verwees naar het brandmerken van vee om aan te geven wie de eigenaar was.
Op de hellingen van de Valpolicellavalleien telen ze de beroemdste inheemse druiven van de regio Veronese - Corvina, Corvinone, Rondinella, samen met een paar andere kleinere variëteiten. Het is geen toeval dat deze plaatsen in het verleden bekend stonden als "de tuinen van Verona": de serene schoonheid van het landschap, de elegante paleizen en de rijke en gevarieerde teelt van dit land maken het al sinds de oudheid een plezier om hier te werken en te wonen. Tot op de dag van vandaag bestaat de hele Valpolicella-regio uit een reeks valleien die samen een afwisselend golvend landschap vormen, dat voor het oog altijd verandert. De nabijheid van het Gardameer geeft de regio een bijna mediterraan klimaat, dat niet alleen mensen aanmoedigde om zich hier in de prehistorie te vestigen, maar ook de menselijke evolutie bevorderde.
Aanwijzingen voor historische momenten zijn overal te vinden: op de gebeeldhouwde gevels van kerken en villa's, op balkons en duiventiltorens en in de architectuur van de landelijke hofjes. Denk aan gravures, fresco's, bas-reliëfs, beelden en monumenten, kapitelen en grafstenen, maar ook ogenschijnlijk anonieme artefacten die je bij toeval kunt tegenkomen, bijvoorbeeld in een eindeloze speurtocht. Zo kun je bijvoorbeeld ontdekken dat een grote, ronde steen met een gat in het midden die je aanzag voor een rudimentaire kruk eigenlijk het tegengewicht is van een Romeinse druivenpers... bewijs dat de wijnstok hier altijd de mens heeft vergezeld in Valpolicella.
Dit is een geschiedenis die zich herhaalt: net als in het verleden, toen de bevolking de meest geschikte grond en de beste blootstelling voor hun druiven zocht en de meest geschikte variëteiten selecteert voor hun landbouw- en voedseldoeleinden, zo doet deze wijnproducent vandaag de dag, het combineren van oude landelijke tradities met hedendaagse kennis en technieken. Hun Valpolicella is ook het product van oude en moderne technieken: passie voor het land dat ze al generaties lang doorgeven, en een dagelijkse toewijding om nieuwe uitdagingen te overwinnen die hun naar de toekomst projecteren.